Mr.prayad Kosasaeng

ที่รักเธออยู่แห่งหนใด
ปล่อยให้ใจของ ฉันนั้นเศร้าหมอง
แล้ววันนี้ไม่มี เธอที่เคยมอง
อยากให้สองเรามาคืนดีกัน

ในแจกันมีดอกไม้ สีที่เธอบอกว่าหวาน
มันยังวางอยู่ตรงนั้น ไม่ว่าวันใด
มุมเดิมที่เธอนอนดูหนัง ยังกวาดยังถูอยู่ร่ำไป
เผื่อไว้ วันนี้บางทีเธอนั้น จะมา
เหตุการณ์ไม่เคยจะเปลี่ยนผัน
ฉันยังจำวันเวลา
ยังรอ ไม่ว่ายาวนานเท่าไร
เมื่อชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
ฉันจะทนอยู่ได้ยังไง หากเธอไม่คืนย้อนมา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
รู้ดีจะไม่มีใครกลับมา แต่ไม่กล้าลืม
นาฬิกาหยุดเคลื่อนไหว เสียงในใจบอกกับฉัน
เธอยังคงอยู่ตรงนั้น ไม่ทิ้งกันไป
กลิ่นควันกาแฟในตอนเช้า
ถ้วยเก่าที่คุ้นปากของใคร
ตั้งไว้ พรุ่งนี้บางทีเธอนั้น จะมา
เหตุการณ์ไม่เคยยอมเปลี่ยนผัน
ฉันไม่เคยมีวันเวลา
จะรอ ไม่ว่ายาวนานเท่าไร
เมื่อชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
ฉันจะทนอยู่ได้ยังไง หากเธอไม่คืนย้อนมา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
รู้ดีจะไม่มีใครกลับมา แต่ไม่กล้าลืม
ชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
โลกความจริงโหดร้ายเกินไป เมื่อใครบางคนพูดลา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
ไม่มีจะไม่มีใครกลับมา แต่ว่าฉันรอ