Mr.prayad Kosasaeng

วันนี้เป็นวันฝึกงานวันแรก เป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก ฮ่าๆๆ ไม่ได้นอนตื่นตอนเช้าๆ มา 4 ปีแล้ว วันนี้เป็นวันแรกในรอบ 4 ปีที่ตื่นในเวลา 6.30 น. ครั้งสุดท้ายที่ตื่นเวลานี้ จำแทบไม่ได้แล้ว ฮ่าๆ ขอบอกว่า อาบน้ำตอนเช้านี้มันหนาวสุดๆ ไปเลย ไม่แค่นั้น เริ่มตั้งแต่เดินทางออกจากที่พัก ไปยังที่ฝึกงาน โอ้วแม่เจ้า !! รถติดมากปกติไม่ค่อยเจอ ช่วงรถติด แบบนี้เลย  และที่น่าเบื่อคือ เจอไฟแดงทุกแยกเลยไม่เคยได้ทันไฟเขียวเลย รอนานมาก ซึ่งเป็นอะไรที่ผมเบื่อสุดๆ

แต่มีสิ่งที่น่าเบื่อกว่านั้นอีกครับ ผมและเพื่อนอีก 2 คนไปถึงที่ฝึกงานประมาน 8 โมงหรืออาจจะยังไม่ถึงด้วยซ้ำ ผมกับเพื่อนนั่งรอนานมาก กว่าจะมีข้าราชการที่ทำงานที่นี้มา งานแรกที่ผมได้ทำคือ การลงบัญชี โอ้วแม่เจ้า !!! ผมทำไม่เป็น และเพื่อนผมก็ได้ทำงานในลักษณะเดียวกันนี้ ด้วย ฮ่าๆๆ แต่ผมดีหน่อยได้ผม อีก 2 คนมันได้เขียน ซึ่งผมเองก็ งงเหมือนกัน รู้สึกว่า การสื่อสารระหว่างทางคณะและทางศูนย์จะไม่เข้าใจกัน และทางศูนย์เองก็คงยังไม่ได้สื่อสารกันเองได้ไม่ดีเท่าที่ควรละมั่ง เพราะตอนผมและเพื่อนตัดสินใจมาฝึกงานที่นี้เพราะ อาจารย์แนะนำมาว่า ทางศูนย์ต้องการ คนที่จะมาพัฒนาระบบให้ ผมและเพื่อนเลยตัดสินใจมาที่นี้ และตอนที่มาติดต่อขอฝึกงานนั้นได้ติดต่อกับอีกคน ซึ่งวันนี้คนที่ผมติดต่อนั้นไม่ได้มา ซึ่งเราได้คุยขอบเขตในการฝึกงานเอาไว้แล้วว่า ในระยะเวลาที่ฝึกงานที่นี้ พวกผมต้องทำอะไรบ้าง ซึ่งสามารถทำงานที่ไม่เกี่ยวกับ ด้านที่เรียนได้ แต่ต้องไม่ใช่งานหลัก ซึ่งไปในวันนี้ผมพบอุปสรรค์ในการทำงานเยอะ และทำให้ผมได้รู้ว่า การที่ โปรแกรมเมอร์จะไปถามความต้องการของ User แต่ละคนว่าเค้าต้องการอะไรบ้างนั้นมันยากมาก ที่จะสื่อสารกันให้เข้าใจ ทั้งๆ ที่คุยในเรื่องเดียวกัน

และมีปัญหาหลายๆ ด้านที่ผมอยากจะเขียนแต่ ก็ไม่อาจจะเขียนได้ ในเหตุผลที่…… ผมก็ไม่อาจจะบอกได้ว่าเพราะอะไร เดาเอาเองครับ ฮ่าๆๆๆ ใจอยากเขียนมากตอนนี้กำลังจะหาคนระบายอยู่ เป้นอะไรที่รู้สึกอึดอัดมาก อาจจะเป้นเพราะยังปรับตัวไม่ได้ แต่ยังไงก็สู้ต่อไปครับ ฮ่าๆ เวลาทำงานจริงๆ อาจจะมีปัญหาเยอะกว่านี้ก้ได้